Şayet birisi “Nasıl gidiyor” sorunuza, “yuvarlanıp gidiyoruz” diyorsa, cümlenin gerçek anlamını da düşünmeniz gerekebilir. Zira karşınızdakinin zorbing yapıyor olma olasılığı da mevcut.

Plastik bir topun içine girerek bir yamaçtan aşağı yuvarlanma sporudur zorbing ve yapanların görüntülerine bakıldığında oldukça eğlenceli olduğuna dair müthiş bir izlenim bırakmaktadır. Aslında bu sporu bulanlar hamsterlardan etkilenmişler, çok açık. Besleyenler bilir, hamsterınızın evin içinde dolaşabilmesini sağlayan plastik toplar vardır. Hamsterı içine koyarsınız, o topu döndürerek dolaşıp durur.

İşte insanoğlu her şeye özeniyor. Hamster’dan feyz alan Ruslar 1970’lerde bunu denemişler. Ancak zorbing ilk defa 1994’te Yeni Zelanda’da bir spor olarak ortaya çıkmış. 2001 yılından beri de dünya şampiyonaları yapılıyor. Aslında eğlenceli olduğu kadar tehlikeli de bir spor. Kontrolü kaybettiğinizde canınızdan bile olabilirsiniz. Tıpkı 2006 yılında Çek Cumhuriyeti’nde zorbing yapan bir öğrencinin başına geldiği gibi.

Tüm tehlikeli sporlar gibi, zorbing yapanlar da, onun heyecanına tav oluyorlar anlaşılan ve tutkuyla bağlanıyorlar. Mesafelere baktığında insanın gözü korkuyor. Mesela en uzun mesafe rekoru 570 metre ile Steve Camp’a ait. O kadar mesafeyi dönerek gittiğinizi bir düşünün; gondola binerken bile midesi bulanan biri olarak, sanırım bütün iç organlarımı bırakırdım topun içinde.

Birçok extreme spor gibi, zorbing de ülkemizde yetişmiyor, iklimi müsait değil sanırım. Belki benim gibi göze alamayanlar fazladır, ama bu sporu yapacak mekan ve teçhizat bulamamanın da etkisi vardır muhtemelen. Şöyle ağız tadıyla yuvarlanabileceğimiz bir yamaç yok İstanbul’da. Hadi mekanı bulduk diyelim, o içine girilen topu nereden bulacağız.

En iyisi biz hiç bulaşmayalım, yuvarlanıp gidelim.