“7’den 77’ye” sözünü belki onunla öğrenmedik ama bu söz her söylendiğinde aklımıza gelen yegane kişidir Barış Manço. Adının verdiği huzuru tüm dünyayla paylaşan, bunu yaparken notalara hiç kimsenin dokunamadığı yerden dokunan Barış Abi, zemin ve şartlar ne olursa olsun, her koşulda milyonları birbirine bağlardı. Milyonları bağlardı dedim, çünkü o yüzünden hiç eksik etmediği gülüşü nev-i şahsına münsahır duruşuyla zaten kendine bağlardı herkesi. 

En umulmadık, ama tam da ihtiyaç olunan anlarda tek bir şarkısı yeterdi saatlerce onunla dertleşmeye. Tek bir şarkı! Barış Abi, işte öyleydi.

Nefes aldığı her anı, çok sevdiği ailesine, dostlarına, tanımadığı ama hepsine yetecek bir insan sevgisine sahip olan Barış Manço, aramızdan ayrılalı 15 yıl oldu. Dile kolay kalbe zor, 15 yıl! Haberlerde “Türk müziğinin sevilen ismi Barış Manço hayatını kaybetti” anonsunu duyana kadar umutla bekledi herkes. Beklediğimizle kaldık, umut da yetmiyormuş bir yerden sonra artık. Sesindeki huzurla yetinmek durumunda kaldığımız Barış Abimiz, sen rahat uyu. “Adam olacak çocuk”ların seni unutmadı.

Saygı, minnet ve özlemle…

 Editör: Esra Hurma