Hatırlar mısın sevgili okur, Ahmet Kaya Paris’ te yaptığı basın açıklamasında şöyle bir cümle kullanmıştı: “Ben öldükten sonra değil, şimdi anlaşılmak istiyorum!” Eminim ki Oğuz Atay ile aynı dönemde yaşasalardı televizyonun karşısından “Ben de!” diye karşılık verirdi üstad. En olmadı, bir kulağı çınlardı.

Yaşadığı dönemde postmodern edebiyatın Türkiye’de ilk örneğini veren, kitapları 2. baskıyı görmemiş, edebiyatçılar tarafından bile garipsenen, bir memleket klişesi olarak öldükten sonra değeri anlaşılan bir sanatçı olarak hafızalarımıza yer eden, artık sahaflarda ve kitapçılarda kitaplarını “yoğun talepten dolayı” zar zor bulabileceğiniz, “tutunamayan” bir adamın, Oğuz Atay’ın 36. ölüm yıl dönümü bugün.

Bir de rahatsız olduğumuz şöyle bir durum var sevgili okur. Vakti zamanında değeri bilinmemiş bir adamın, kendisine yakışmayan bir şekilde evin şımarık çocuğu konumuna getirilmesine karşıyız. 700 Sayfalık bir roman karakterinin, sosyal medya geyiklerine düşecek kadar popüler kültür meşgalesi olmasına karşıyız. Böyle şeyleri çocukların ulaşamayacağı yerlerde saklayınız. El altından dağıtınız. Rutubetten uzak tutunuz. Sevgilerle..

<<   – Bu yol nereye çıkar Olric?
+ Hiçbir yere efendimiz.
– Hiçbir yer neresidir Olric?
+ Doğru yerdir efendimiz.
– Gidelim mi?
+ Vardık efendimiz.. >>