Uzun zamandır çok rahatsız olduğum bir konuyu, dile getirmek istiyorum.

8 yıldır, İstanbul Barosu Hayvan Hakları Komisyonunda görev yapıyorum; bu vesile ile de, oldukça çok sayıda, yetkili ile görüştüm.

Yetkililerde gözlemlediğim, kanımca en büyük zafiyetin; hayvanlarla ilgili gelen şikayetler karşısında gösterdikleri zayıf ve pasif tutum olduğunu söyleyebilirim.

Yetkililerin çoğunluğunun; hayvanlar aleyhine yapılan şikayetler karşısında; “5199 sayılı Hayvanları Koruma Kanunu var, hayvanların, öncelikle yaşam olmak üzere, hakları var” şeklinde, mevcut yasal düzenlemeyi hatırlatmaktan dahi imtina eder tavırlarını, yıllardır görüyorum.

Kısaca, yetkililerin, var olan bir yasayı müdafaa dahi edemedikleri üzücü bir durum söz konusu.

Bir de yetkililerin, var olan yasadaki maddeleri, kendi işlerine göre kullandıkları durumlar söz konusu.

Bunun en somut örneği ise; hayvan lehine düzenlenmiş bulunan maddeleri, hayvanların mağdur olduğu durumlar için değil de, kendi uygun gördükleri durumlar için işletiyor olmaları.
Bu şekilde davranışın, yasaya aykırı bir davranış olduğunu söylemeye gerek dahi yok.

Bu yasaya aykırı davranış, kendini en çok; Belediye yetkililerinin evlere gelip; “Hakkınızda şikayet var. 3 gün içinde bu hayvan buradan gidecek” şeklinde bulundukları ihtarlarla gösteriyor.

Bu ihtarın, yasaya aykırı bir ihtar olduğunu, Belediye yetkililerinin, ancak, hayvanın, o bölgede yarattığı çevresel bir kirlilik söz konusu ise müdahale edebileceğini, o müdahalenin de, idari para cezasından öteye geçemeyeceğini, hele hayvana el koyup hayvanı alıp gitmek ya da hayvanı göndertmek gibi bir yetkilerinin hiç olmadığını, bir kez daha söylemek istiyorum.

Beni rahatsız eden asıl sorun ise; aynı atılgan ve cesur yetkililerin; eziyet gören mağdur bir hayvan söz konusu olduğunda gösterdikleri tavırda yatıyor.

Eziyet gören bir hayvanın varlığında, Yetkililere gereğinin yapılması için başvurup, hayvanın kendi sahibinden dahi korunabilmesi için hayvana el konulmasını talep ettiğimizde; Yetkililerin; “Sadece uyarıda bulunabiliriz. Buna hakkımız yok, biliyorsunuz” şeklindeki ilk cevapları, gerçekten çok sinir bozucu oluyor.

O zaman, onlara;
“Biliyorsunuz; 5199 sayılı Hayvanları Koruma Kanunu gereği, hiç bir kimse, kendisine ait olan hayvanına dahi eziyet edemez, yasalara aykırı şekilde, dilediği biçimde davranamaz. Bu tür yasaya aykırı davranışlar karşısında; 5199 sayılı Yasanın 24. Maddesini işletebilir ve hayvana el koyabilirsiniz. Size tanınmış bu yasal maddeyi işletebilirsiniz” diyerek, yasayı bir kez daha hatırlatmak gerekiyor. Genelde de cevapları o zaman, hemen; “İlk önce ihtarda bulunur, takip eder, gereğini yaparız” oluyor.

Kısaca yeniden ifade etmem gerekirse; bu ülkede kanunlarının işleyişini sağlayabilmek için kanunları iyi bilmek ve hiç kimsenin keyfine, arzusuna göre yasayı işletmesini beklememek gerekiyor.

5199 sayılı Yasanın 24. Maddesi çok açık düzenlenmiş:
“Bu Kanunun hayvanları korumaya yönelik hükümlerine aykırı hareket eden ve bu suretle bulundurduğu hayvanların bakımını ciddi şekilde ihmal eden ya da onlara ağrı, acı veya zarar veren kişilerin denetimle yetkili merci tarafından hayvan bulundurması yasaklanır ve hayvanlarına el konulur. Söz konusu hayvan yeniden sahiplendirilir ya da koruma altına alınır.”

Bu nedenle, çevrenizde, eziyet edildiğini, ihmal edildiğini gördüğünüz sahipli bir hayvan var ise; hemen ya İl Orman ve Su İşleri Müdürlüğü’ne, ya da İlçe Belediyelerinin Veteriner İşleri Müdürlüklerine, 5199 sayılı Yasanın 24. Maddesi uyarınca ihbarda bulunun. Ve ihbarınızı, mutlaka sonuna kadar takip edin.

Günün sonunda, özellikle hayvanlarla ilgili yasayı bilmek ve işletmek, hepimizin vatandaşlık görevi.
Ve üzülerek söylüyorum ki, bu vatandaşlık görevinizi yerine getirmez iseniz, yetkililerin büyük bir çoğunluğu, bunu, sizin için ve hayvanlarımız için yerine getirmeyecektir.

O nedenle, o beklenti ile eziyet gören hayvanları kendi kaderine terk etmemeli. Yasanın ihlal edildiğini gördüğümüz her durumda, inisiyatif kullanıp, bizler, MÜDAHİL olmalıyız.