Şarkının trajik gücü, gitarın dalgaları… Bunları bir anafor gibi kendisinde toplayan ve dışarıya veren bedenler… Sonunda hepsinin bir olup yarattıkları ortak ruh…

Flamenkocu, ister dansçı, ister şarkıcı, ya da gitarcı, kim olursa olsun, elindekini avucundakini sahneye döküyor. Döküyor da döküyor. İçinde hiç bir şey kalmamışçasına boşaltıyor ne varsa. Sanki bir daha dans etmeyecek, şarkı söylemeyecek, gitar çalmayacak gibi. Seyirci bunu hissediyor, içine almaya başlıyor; önce yavaş yavaş, sonra kana kana…

Bu, karşılıklı bir samimiyet gösterisi aslında. Ağır ağır büyüyen ve salonu dolduran enerji, hem seyredenin hem de flamenkocunun birlikte büyüttüğü bir şey; öyle yükseliyor, yükseliyor ki, bir an geliyor sanki havada bir şimşek çakıyor.

Dış dünyanın her şeyinden sıyrılan flamenkocu, kendi gölgesiyle birleşiyor, gölge yitip gidiyor. Ruh ile bedenin “tek”leşmesi, sanki elle tutulabiliyor. İşte bu an, bu “bir hal olma” anı, “duende”nin ta kendisi…Herkes sakinleştiğinde geriye kalan, flamenkonun hızla çarptırdığı yüreklerin gümbürtüsü…

Dans: Işıl Reina & Manuel Reina
Vokal: Pico de Triana
Gitar: Alper Kargin & Kerem Can Özpekel
Cajon: Cristobal Sanchez

04.OCAK. CUMARTESI
Mekan : MAYA CÜNEYT TÜREL SAHNESİ
Saat :20.00
Fiyat : Tam 28.00 TL Öğrenci 23.00 TL