Direnişten nikah masasına…
24 Temmuz 2013
Gezi Parkı eylemleri sırasında tanışan Nuray Çokol ile Özgür Kaya hepimizin yaşamak istediğimiz bir aşk hikayesini, nikah masasına taşıyarak, sonsuza yazdılar.
Özgür ve Nuray günlerce iki üç cümleyi geçmeyen diyaloglarla flört ettiklerinin farkında bile olmadan bir Tagor’un dediği gibi bir hikayeleri başlamış: “Gözler gözlerle buluşur, eller ellerle. Ve böyle başlar bir aşk hikayesi…”
Özgür’le nasıl tanıştığını bile hatırlamayan Nuray, “Birbirimize üç metre mesafede saatlerce yaralılara yardım ederken birkaç cümleyi geçmeyen diyaloglarımız oluyordu. Bütün yorgunluğum bir yana kendimi ilk kez bu kadar yararlı hissettim. Kan revan içindeki insanlara yardım ederken de hiç kan tutmadı. ‘Acaba bugün kahve içti mi?’ diye düşündüğüm an gidip kahveyi yapıyor yanına bırakıp işime devam ediyordum. Göz teması bile kurmadan, hiçbir karşılık beklemeden…”
Doğru anda doğru olanı yapmak gereklidir derlerdi. Galiba Özgür hayatının en doğru anında doğru soruyu sormuş, “Bir şeye ihtiyacı olan var mı?” Nuray’da gayri ihtiyarı, ‘Sevgiye ihtiyacım var’ demesiyle kırılma noktasına gelmişler…
Bu kırılma da onları Şişli Evlendirme Daire’sinde, belediye başkanının yetkilendirdiği memurun önüne kadar getirmiş. Nuray’la Özgür’ü gördüğüm zaman aşka ve romantik komedi filmlerine inancım bir kez daha arttı. Onlara mutluluklar diliyorum ve çok teşekkür ediyorum, bize aşkın ve iyiliğin varlığını hatırlattıkları için.
Ve son olarak nikahta, kim kimin ayağına bastı bilmiyorum ama, Nuray’la Özgür’ün kimin ayağına bastığı belli galiba…
