İstanbul’da kadınsan,

Hele çalışan kadınsan,

Bir de üstüne yabancı uyrukluysan,

İşte o zaman vay haline….

 Dilimizden düşürmediğimiz bir söz vardır biz hukukun üstünlüğüne inananların.”Adalet bir gün herekese gereklidir”. Ve nedense bize gerektiğinde sistemin işleyeceğine yürekten inanırız.

Azize’yi tanıdığımda hayatım karmakarışıktı. Annemi yeni kaybetmiştim, Gezi olayları sonucu Taksim’de bulunan ofisime giremiyordum, evimde 2 çocuğum, eşim, köpeğim ve kuşum ilgimi bekliyorlardı. Yapılması gereken ütüler, yıkanması gereken çamaşırlar, hazırlanması gereken yemekler, silinmesi gereken camlar ve temizlenmesi gereken bir ev vardı… Ayrıca maaşlarını bekleyen 10 çalışan, vergi ödememi bekleyen bir devlet.

Azize’ye rastlayıncaya kadar evimize gelen yardımcılar hep hayal kırıklığı oldu. İlk defa Azize iş ahlakı, temizliği, güleryüzü ve nefis yemekleriyle ailece hepimizin gönlünü kazanmıştı. Ama Azize’nin bir sorunu vardı, yabancı uyrukluydu, Özbek’ti , devletten aldığı oturma izni de bitmişti.

Araştırdık, hukuki yollardan bu işin çözümü olduğunu gördük, hemen uygulamaya giriştik. Yanlış ya da eksik bir iş yapmayalım diye önce bir ajansla anlaştık. Onların da yönlendirmesiyle evrakları tamamladık ve Azize’yi biletini alarak Özbekistan’a yolcu ettik.

Azize Özbekistan’a iner inmez hemen Taşkent’teki konsolosluğumuza başvurdu ve verdikleri başvuru numarasını bize iletti. Biz de hemen bu numara ile daha önce hazırladığımız evrakları Çalışma Bakanlığına ilettik , aynı zamanda online sistemlerine de kaydettik.

Üzerimize düşenleri yapmış, gerekli harçları yatırmış ve ödemeleri yapmış olarak ve daha önce dediğim gibi sistemin tıkır tıkır işleyeceğine yürekten inanarak Çalışma Bakanlığı’ ndan  gelecek cevabı beklemeye başladık.

Bekledik, bekledik, bekledik, bekledik, tam 40 gün bekledik…

Sonunda Azize’nin giderken yanına verdiğimiz parası bitti, yeniden ödeme yapılarak dönüş biletinin tarihi uzatıldı ve biz neden geciktiğini araştırmaya başladık.

Öğrendik ki buradan İstanbul Emniyeti’ne verilen bir evrak Ankara Emniyeti’nde takılmış, evrak Ankara Emniyet’ten Çalışma Bakanlığı’na bir türlü ulaşamıyor. Evrak posta yolu ile, ya da elden ulaştığında Bakanlık tarafından kabul edilmiyor, ille de online sisteme giriş yapılması gerekiyor. Ama gelin görün ki online sistem de 15 gündür bozuk, giriş yapılamıyor.

Azize Özbekistan’a gideli 2 ay oldu. O orada parasız, ödemesi gereken borçları, bakması gereken 2 çocuğu var, biz burada çaresiz, bir taraftan sorunlarla bir taraftan bürokrasiyle boğuşuyoruz.

Ve ne yazık ki izlediğimiz bu yol doğru mu değil mi , sonunda ışık var mı yok mu , artık göremiyoruz… Bilmiyoruz.

Şimdi siz söyleyin ? Haksız mıyım ?

İstanbul’da kadınsan,

Hele çalışan kadınsan,

Bir de üstüne yabancı uyrukluysan,

İşte o zaman vay haline….

ÖNEMLİ NOT :

 Vatandaş olarak hakkımızı ne kadar arayabiliriz gerçekten bilmiyorum ama bizim durumumuzda olan varsa bilgi sahibi olsun ; Çalışma Bakanlığı’nın sitesinde bizim durumumuzla ilgili olarak mevzuatta  şöyle yazıyor.

“Madde 10 –Bakanlık, başvuruyu ilgili mercilere iletir ve görüşlerini alır.

(Değişik:RG-21/1/2010-27469) Görüş, bilgi ve belge talepleri günlü olarak yapılır. Kamu kurum ve kuruluşlarına belge taleplerinde en geç beş, bilgi ve görüş taleplerinde ise en fazla on beş gün süre verilir.

 İlgili merciler görüşlerini en geç on beş gün içinde Bakanlığa bildirirler. İlgili merciler, zorunluluk halinde, on beş günü geçmemek üzere ek süre talebinde bulunabilirler.

 Bakanlık ve ilgili merciler, bildirimlerin nasıl yapılacağına ilişkin, elektronik posta dahil iletişimi kolaylaştıracak araç, gereç ve yöntemler konusunda aralarında işbirliği yaparlar.

Süresi ve verilen ek süre içinde bildirilmeyen görüşler, Bakanlıkça olumlu kabul edilir.”

İllustrasyon: Duygu Serin